Μου αρέσει που κατά καιρούς κάποιοι από τους πολιτικούς μας βγαίνουν και κατηγορούν τον αθλητισμό μας και ειδικότερα το ποδόσφαιρό μας ότι δεν είναι τίμιο άθλημα, ότι υπάρχουν διάφορα, ψευτιά, μαφία, κ.λπ... Με κάποιους χαρακτηρισμούς δεν διαφωνώ, όμως, κύριοι πολιτικοί οι μόνοι που απαγορεύεται να μιλούν για το ποδόσφαιρό μας, είστε εσείς!

Τούτες τις μέρες συμπληρώνονται 51 χρόνια από την προδοσία σε βάρος της Κύπρου και την τουρκική εισβολή. Οι πολιτικοί μας, αντί να σκύψουν τα κεφάλια κάτω και να ζητούν συγγνώμη από τον λαό της Κύπρου, έχουν το θράσος να τσακώνονται για το ποιος έκανε το μεγαλύτερο κακό στην Κύπρο ή αν θέλεις, για το ποιος έκανε τα περισσότερα καλά!

Τίποτα φίλοι μου, το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο, από το 1960 μέχρι σήμερα απέτυχε παταγωδώς. Ο τόπος πλήρωσε ακριβά τα λάθη των πολιτικών. Αντίθετα, το ποδόσφαιρο, πάρα τα κατά καιρούς λάθη, κάποια από τα οποία ήταν σοβαρά, ανέβασε την Κύπρο στις κορυφαίες θέσεις της Ευρώπης! Για να καταλάβετε, η Κύπρος έγινε περισσότερο γνωστή στον έξω κόσμο από τον ΑΠΟΕΛ (ποδόσφαιρο) και τον Παγδατή (τένις)!

Να τονίσουμε ακόμα ότι τα δύσκολα χρόνια, μετά το 1974, ήταν το ποδόσφαιρο που βοήθησε τον κόσμο να πάρει βαθιές ανάσες για να συνεχίσει τη ζωή του. Ήταν η Ανόρθωση, η Νέα Σαλαμίνα, η ΠΑΕΕΚ, ο Εθνικός Άσσιας, ο ΑΣΙΛ, ο Διγενής Μόρφου, που αγωνίστηκαν περισσότερο από τους πολιτικούς για να μας θυμίζουν τα κατεχόμενά μας εδάφη.

Καλά κάνουν οι πολιτικοί μας να σοβαρευτούν, έστω και τώρα, και να αλλάξουν τρόπο σκέψης γιατί το 2026 πλησιάζει και το χαστούκι που θα δεχθούν θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των τελευταίων ευρωεκλογών...