Όσο υπερβολικό κι αν είναι κάτι τέτοιο, ο απαιτητικός κόσμος της Ομόνοιας... χαλιέται ακόμη και με τις ήττες στα φιλικά. Σε βαθμό που πολλοί βγάζουν σπυράκια στο άκουσμα της έκφρασης «τα φιλικά είναι για τους προπονητές». Έκφραση από τις πιο «κλισέ» στον χώρο του ποδοσφαίρου αλλά κι από τις πιο αληθινές.

Στην ήττα του Σαββάτου με 2-1 από τη Ραντομιάκ το τριφύλλι έβγαλε, όπως αναμενόταν, και θετικά και αρνητικά στοιχεία. Αν κάτι προβληματίζει περισσότερο τον κόσμο της ομάδας είναι τα τέσσερα γκολ παθητικό σε δύο φιλικά. Κάτι που για ορισμένους αποτελεί ένδειξη της ανάγκης για μεταγραφή αμυντικού. Και παρότι αυτή η ανάγκη υφίσταται, τα τέρματα που δέχθηκε η Ομόνοια δεν έχουν σχέση με αυτήν. Άλλωστε, τα τρία από αυτά ήρθαν όταν στην ενδεκάδα υπήρχαν οι τρεις πρωτοκλασάτοι βασικοί στόπερ της ομάδας: τα δύο στο α΄ ημίχρονο του πρώτου φιλικού με τους Κουλιμπαλί-Σίμιτς και το ένα στο α΄ ημίχρονο του δεύτερου φιλικού με Κουλιμπαλί-Παναγιώτου.

Δεν ήταν, δηλαδή, η απουσία μεταγραφής το πρόβλημα. Είναι θέμα χρόνου, καθώς μιλάμε για τα πρώτα δύο φιλικά της ομάδας, τα οποία γίνονται για... ξεμούδιασμα και με τα πόδια ακόμη εξαιρετικά βαριά από τις διπλές προπονήσεις. Σαφώς, αν η Ομόνοια συνεχίσει να δέχεται γκολ με αυτόν τον ρυθμό θα είναι πρόβλημα. Προς το παρόν δεν είναι καν λόγος ανησυχίας.

Περί μεταγραφών...

Η μεταγραφή αμυντικού, πάντως, πρέπει να θεωρείται δεδομένη, δεδομένου ότι ο Ελάντερ, πέραν του τραυματισμού του, δεν έχει πείσει ότι αξίζει να βρίσκεται στο ρόστερ και οι πράσινοι χρειάζονται τέταρτο πρωτοκλασάτο στόπερ. Από εκεί και πέρα, βέβαιη πρέπει να θεωρείται και η προσθήκη επιθετικού, που θα συμπληρώσει την τριάδα με τους Στεπίνσκι-Νεοφύτου, κάτι που, επιπλέον, θα επιτρέψει στον Γιόβετιτς να μονιμοποιηθεί στη θέση όπου αποδίδει το μέγιστο, δηλαδή πίσω από τον φορ.