Εξαγγέλθηκε τη βδομάδα που μας πέρασε, η ίδρυση του Ομόνοια Foundation, αλλά ο φίλαθλος κόσμος δεν ασχολήθηκε τόσο πολύ με αυτή την εξαγγελία. Βλέπετε, των περισσότερων το ενδιαφέρον αυτό τον καιρό στρέφεται στις μεταγραφές. Ιδιαίτερα στην Ομόνοια, ο πρόεδρος Σταυρός Παπασταύρου δέχεται δριμύτατη κριτική γιατί πώλησε στον Άρη τον Χαμπο Χαραλάμπους και δεν παίρνει άλλους!

Αντιλαμβάνομαι τη λύπη κάποιων οπαδών της Ομόνοιας γιατί έφυγε ξαφνικά ο Χάμπος. Όμως, δεν μπορώ να αντιληφθώ τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς εναντίον του κ. Παπασταύρου, ενός ανθρώπου που κυριολεκτικά εμφανίστηκε ως από μηχανής Θεός κι έσωσε την Ομόνοια από τη χρεοκοπία.

Όλοι οι φίλοι της Ομόνοιας, θα πρέπει, κατά τη δική μου άποψη, να αισθάνονται ευτυχισμένοι γιατί σε αυτούς τους δύσκολος καιρούς, επικεφαλής στη διοίκηση της ποδοσφαιρικής τους ομάδας, βρίσκεται ο Σταυρός Παπασταύρου. Ο άνθρωπος, από τον τρόπο που κινείται και πράττει, φαίνεται ότι είναι πολύ πιο μπροστά από τους συνηθισμένους πρόεδρους. Πωλεί και αγοράζει παίκτες έχοντας ως στόχο το συμφέρον και την πρόοδο της εταιρείας, άσχετο αν όλες οι κινήσεις δεν είναι απόλυτα επιτυχημένες.

Η ουσία είναι ότι η Ομόνοια εκπέμπει οικονομική υγεία και ταυτόχρονα είναι πρωταγωνίστρια στα ποδοσφαιρικά μας πράγματα! Παράλληλα, όμως, ο Παπασταύρου, με την ίδρυση του Ομόνοια Foundation, ανεβάζει τον σύλλογο σε αλλά επίπεδα και δείχνει και το ανθρώπινό του πρόσωπο σε δύσκολους καιρούς, πράγμα σπάνιο για την εποχή που ζούμε.

Γι' αυτό λίγο περισσότερος σεβασμός προς το πρόσωπο του προέδρου δεν βλάπτει. Είπαμε, άλλο η καλοπροαίρετη κριτική κι άλλο οι ύβρεις και οι χαρακτηρισμοί...