Θυμούμαι μικρός, τα χρόνια πριν τον πόλεμο, είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά πολλούς αθλητές όλων των αθλημάτων και ιδιαίτερα του στίβου. Ο πατέρας μου, Ανδρέας Παφίτης, αθλητικογράφος της εποχής, είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον κλασικό αθλητισμό και έτρεχε παντού για να καλύψει με την αυτόματη φωτογραφική του μηχανή Παγκύπριους Αγώνες Στίβου. Ανάμεσα στις αθλήτριες στίβου που είχα την τύχη να γνωρίσω τότε και δεν θα ξεχάσω ποτέ, ήταν οι Λεμεσιανές Μαρούλα Λάμπρου και η Στέλλα Καλοπαίδη.

Η Λάμπρου σημείωνε επιδόσεις στο μήκος που ούτε οι σημερινές αθλήτριες μπορούν να πετύχουν. Όντως σε νεαρή ηλικία και ονειροπαρμένος, τη Στέλλα Καλοπαίδη, τη σύγκρινα με τη Μεγάλη Κυρία του ποδοσφαίρου, τη Γιουβέντους! Τόσο επιβλητική ήταν κι εντός κι εκτός γηπέδου! Όταν έτρεχε στα εμπόδια, ο μόνος αντίπαλός της ήταν η γραμμή τερματισμού και το νήμα! Θυμούμαι τη Στέλλα αργότερα να εμφανίζεται στο φίλε του βόλεϊ, ως μέλος της «βασίλισσας» ΑΕΛ, στην ίδρυση της οποίας η ίδια συνέβαλε...

Στον αθλητισμό μας υπάρχουν αθλητές και αθλήτριες που ήλθαν κι έφυγαν χωρίς να τους πάρει κάνεις είδηση. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που το όνομά τους θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο πάνθεον αυτών που υπηρέτησαν με ανιδιοτέλεια την Κύπρο αλλά και την Ελλάδα, καθώς εκείνες τις εποχές ήταν και μέλη της Εθνικής Ελλάδας. Μάλιστα, η Στέλλα Καλοπαίδη ήταν η σημαιοφόρος της Εθνικής Ελλάδας στους Βαλκανικούς του 1974.

Στέλλα Καλοπαίδη, Μεγάλη Κυρία του στίβου, η Κύπρος θα σε θυμάται και θα σε τιμά ΑΙΩΝΙΑ. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει. Για όσους γνωρίζουν, θα είσαι πάντα η Μεγάλη Κυρία του κυπριακού στίβου!